Nadia, zmęczona ratowaniem swojego zdrowia przy pomocy tradycyjnej medycyny, namawia męża Andrieja, aby pojechał z nią nad lecznicze jeziora. Podczas wyprawy, z daleka od oschłego teścia, Andriej planuje poinformować Nadię o rozwodzie. Jednak przyroda ingeruje w plany bohaterów. Z powodu deszczu w rzece podwyższa się poziom wody, odcinając im tym samym drogę powrotną do domu. Od tego momentu rozpoczyna się ciężka walka z własnymi lękami i praca nad błędami z przeszłości. Wszystko rozgrywa się na tle surowej tajgi, która staje się metaforą ich życia. Dla niemal całej ekipy (reżysera, aktorów, operatora, kompozytora) było to pierwsze zetknięcie z dużym planem filmowym. Projekt miał być swego rodzaju manifestem szeroko rozumianej wolności. Twórcy dostali od producentów pełną swobodę artystyczną. Aby ją wyrazić, podobnie jak bohaterowie filmu, musieli zmierzyć się z syberyjską srogą tajgą. Oszałamiająco piękne ujęcia, oddające wyższość przyrody nad małymi, ludzkimi problemami, a także akcja trzymająca w napięciu do ostatniej sceny sprawiają, że debiutancki projekt stał się dojrzałym, silnym głosem rosyjskich filmowców młodego pokolenia.