Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2020 – IDFA Amsterdam / IDFA Amsterdam, 2020 – CPH:DOX Kopenhaga: Nagroda DOX Award / CPH:DOX Copenhagen: DOX Award, 2020 – MFF Rejkiawik / Reykjavik IFF, 2020 – MFF Ateny / Ath-ens IFF, 2020 – MFF Haifa / Haifa IFF, 2020 – Nordisk Panorama / Nordisk Panorama, 2020 – Docs Barcelona / Docs Barcelona

U stóp chilijskich Andów mieści się na pierwszy rzut oka idylliczna niemiecka kolonia. Przy-jeżdżają tutaj turyści, zachwycają się przyrodą, cieszą basenem i tradycyjną niemiecką kuch-nią. Jednak to miejsce ma ponurą przeszłość. W 1961 roku niemiecki kaznodzieja Paul Schäfer i jego kongregacja przenieśli się do Chile, aby pomagać biednym. Założyli ośrodek o nazwie Colonia Dignidad, który przekształcił się w sektę. Mieszkańcy kolonii opowiadają o 45-letnim doświadczeniu życia w nędznych warunkach, nierzadko w niewoli. Dochodziło tu do gwałtów, znęcania się nad dziećmi, pokazowego bicia i przymusowej pracy. To tutaj w trakcie dyktatury Pinocheta torturowano i zabijano więźniów politycznych, a następnie grzebano ich ciała w masowych grobach. W 2007 roku Schäfer został aresztowany, a kolonia otwarta. Zmieniła nazwę na Villa Bavieta (Bawarska Wioska) i nadal mieszka w niej ok. 120 osób. Ten film jest właśnie o nich. Niektórzy całkowicie zaprzeczają tragicznym zdarzeniom i chcą pa-miętać tylko te szczęśliwe. Są jednak i tacy, którzy zmagają się z traumą. Starsi mieszkańcy przedstawiają swoje wspomnienia – czasem szczerze, a czasem z wahaniem – o fizycznym i seksualnym wykorzystywaniu, które miało miejsce w kolonii. Mówią także o zbrodniach, do których zostali zmuszeni. Każdy z nich ma własne spojrzenie na mroczną przeszłość. Krajo-braz, który wydaje się tak spokojny na początku filmu, zmienia się w złowieszczego świadka tragicznej w skutkach historii. A piosenki, które mieszkańcy kolonii śpiewali niewinnie jako dzieci, teraz wywołują u większości z nich poczucie wściekłości i obrzydzenia. Film, kręcony przez 18 miesięcy, pokazuje, jak traumatyczne wydarzenia mogą zmienić ludzkie życie. Zada-je też pytanie, czy prawda i wybaczenie są w ogóle możliwe w społeczności, w której zaprze-czanie zbiorowej i osobistej historii jest czymś naturalnym?         

At the foot of the Andes Mountains in Chile lies an idyllic German colony. Tourists come and enjoy the nature, the pool and traditional German cuisine. However, the beauty of the place contains a grim past. In 1961, German preacher Paul Schäfer and his congregation moved here with the stated aim of helping the poor. They established Colonia Dignidad (Colony of Dignity), which transformed into a sect. This film explores how the residents of the colony deal with 45 years of child abuse, collective beatings, slave-like living conditions and mass graves. Apart from the inhabitants’ miserable lives, the colony assisted Pinochet’s dictatorship (1973-1990) in torturing and killing political prisoners and burying them in mass graves on their 16.000-hectare land. In 2007 Schäfer was arrested and the colony opened up. Today the colo-ny has changed its name to Villa Baviera (Bavarian Village). Around 120 people are still living there. This film is about them and what they’re doing now. We meet those who completely deny the horrors and wish to remember only the bright moments, those who still today go through severe emotional struggles – and those caught in between. The film asks whether both truth and reconciliation are possible in a society where personal and collective denial is part of everyday life.