Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2021 – MFF Berlinale /  Berlina-le IFF
 
Podmiejski pociąg RER linia B przecina Paryż i jego obrzeża z północy na południe. Film dokumentuje przedmieścia stolicy Francji i pokazuje historie ludzi, którzy tam mieszkają. Obserwujemy dającą do myślenia mozaikę współczesnego życia we Francji, fragmentaryczny, patchworkowy portret rozdartego społeczeństwa, w którym dominuje izolacja, dyskryminacja i tęsknota za hierarchiami odziedziczona po monarchicznej przeszłości. Bohaterowie filmu to w większości imigranci, którzy są tak samo częścią francuskiej historii, jak królowie narodu chowani przez wieki w bazylice Saint-Denis. Przedstawiciele niższych klas społecznych są często wymazywani – uznawani za niewystarczająco interesujących, aby zawracać sobie nimi głowę. Ludzka potrzeba dawania i otrzymywania wkrada się w każdą filmowaną sytuację, zarówno zaobserwowaną, jak i sprowokowaną. Kogo oznacza tytułowe „my”? Dla reżyserki filmu, której ojciec przyjechał do Francji z Senegalu w 1966 roku i zamieszkał z rodziną na obrzeżach Paryża, „my” to społeczeństwo, które opiera się na bogactwie różnorodności.

A moving testament to the importance of filming as a process of bearing witness and remem-bering, We is timely in many ways. It is subtle and shrewd in a world that favours shortcuts and easy answers. Justifiably adopting the fragmented structure of a patchwork portrait in order to describe a riven society, Diop displays impressive control of her essay and its impact. In the film’s first few minutes, a deer is observed, through binoculars. A certain sense of awkward, man-made distance stays with us. Isolation, discrimination and nostalgia for hierarchies, inher-ited from a monarchical past … Divisions haunt France’s present. But the human urge to give as well as to receive stubbornly creeps into every situation, observed or triggered. Could this be the one thing that still keeps a nation together?