Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2004 – MFF Wenecja: Nagroda Europejskiego Centrum Między-Uniwersyteckiego na rzecz Praw Człowieka i Demokratyzacji (wyróżnienie specjalne dla Pirjo Honkasalo), Nagroda Specjalna – nagroda Lona Mangiacapre, nagroda za filmowy wkład w ochronę praw człowieka dla Piro Honkasalo / Venice IFF:  EIUC Award – Special Mention Pirjo Honkasalo, Human Rights Film Network Award Pirjo Honkasalo, Lina Mangiacapre Award Pirjo Honkasalo, 2004 – MFF  Amsterdam: nagroda Amnesty International DOEN / Amsterdam IFF: Amnesty International DOEN Award, 2004 – Zagrebdox, Zagrzeb / Zagrebdox, Zagreb, 2004 – FF Saloniki: nagroda FIPRESCI / Thessaloniki FF: FIPRESCI Prize, 2005 – nagroda Jussi za najlepszą muzykę i dla najlepszego filmu dokumentalnego / Jussi Award: Best Music, Best Documentary Film  

Bohaterami „Trzech pokojów melancholii” są kilkunastoletni mieszkańcy Petersburga, Groznego i Inguszetii. Wraz z nimi poznajemy realia rosyjsko-czeczeńskiej wojny, która zebrała krwawe żniwo. Kręcony dwie dekady temu film jest wciąż boleśnie aktualny szczególnie w świetle wojny rosyjsko-ukraińskiej. Reżyserka nie kreśli jednak ram historycznych konfliktu i nie analizuje jego przyczyn. Skupia się na ofiarach. Tytułowe trzy pokoje to trzy poetyckie podróże w głąb świata emocjonalnego małych Rosjan i ich muzułmańskich sąsiadów – Czeczeńców. Każda z części-pokoi ma własny klimat, pozwalający widzowi przenieść się w intymną rzeczywistość bohaterów. To autorskie dzieło Pirjo Honkasalo, która jest reżyserką, autorką scenariusza, operatorką, montażystką i współproducentką. Zdjęcia do filmu kręcone były przez cztery lata w Rosji, Czeczenii i Inguszetii, nierzadko z narażeniem życia członków ekipy. Wystudiowanym kadrom towarzyszy sugestywna muzyka Sanny Salmenkallio, w której wykorzystano motywy chórów cerkiewnych.

This award-winning documentary reveals how the Chechen War has psychologically affected children in Russia and Chechnya. Divided into three episodes or 'rooms,' the film is characterized by an elegantly paced, observational style, which uses little dialog, minimal voice-over commentary and a spare but evocative musical score.