Film oparty jest na wspomnieniach prawdziwych bojowników o demokrację - radzieckich dysydentów, którzy stawili czoła bezwzględności systemu totalitarnego, który wykorzystywał tak zwaną „psychiatrię karną” jako broń przeciwko wolnomyślicielom. Pozostaje to jedną z najbardziej haniebnych i strasznych kart w historii ZSRR. Historie medyczne dysydentów - więźniów szpitali psychiatrycznych - zostały potajemnie przekazane na Zachód i zaszokowały świat, gdy zostały opublikowane na stronach krajowych gazet. Polityczne nadużycia psychiatrii w ZSRR zostały potępione przez światową społeczność psychiatryczną, co doprowadziło do wycofania się Wszechzwiązkowego Towarzystwa Naukowego Neuropatologów i Psychiatrów ze Światowego Towarzystwa Psychiatrycznego.

Bohater filmu „Diagnoza: niezgoda” - Andrey Dovzhenko - jest młodym mężczyzną, który pracuje jako elektryk w krajowym radiu. Jest zupełnie inny od zwykłego obywatela Związku Radzieckiego. Ludzie wokół niego, w tym kierownictwo, nie lubią jego długich włosów, stylu mody i zamiłowania do zachodniej muzyki. Andrey czuje się jak obcy w swoim kraju. Chce słuchać swojego ulubionego brytyjskiego rocka i Radia Liberty. Chce żyć tak, jak domaga się tego jego wolne serce i młoda dusza.
Wydarzenia filmu rozgrywają się w 1977 roku w Ukraińskiej SRR. Pracownicy KGB Ukraińskiej SRR opracowują specjalną operację mającą na celu zdemaskowanie sabotażystów wewnątrz szpitala psychiatrycznego. Ktoś spośród pacjentów lub personelu szpitala, za pośrednictwem zewnętrznych konspiratorów, wysyła na Zachód materiały obciążające, które opisują okrutne metody psychiatrii karnej. W ten sposób zostaje podjęta decyzja o zwerbowaniu jednego z „nowych klientów” szpitala.

Pewnego dnia Andrey zostaje zwolniony z pracy. Na skraju rozpaczy zamyka się w sterowni radiowej i puszcza na antenie utwór brytyjskiej grupy rockowej zakazanej w ZSRR. Zostaje za to aresztowany i wtrącony do aresztu śledczego, gdzie musi czekać na decyzję sądu.

Wkrótce Andrey dowiaduje się strasznej prawdy - większość oskarżonych o „antyradziecką propagandę” trafia nie do więzień, ale do szpitali psychiatrycznych. U niego również zdiagnozowano „powolną schizofrenię” i wysłano do szpitala psychiatrycznego specjalnego typu, a raczej do piekła radzieckiej psychiatrii karnej. Próbując zmusić Dovzhenko do wyrzeczenia się swoich poglądów, wywierając presję psychologiczną na jego żonę i małego syna, agenci bezpieczeństwa państwowego próbują przekonać go do współpracy i pomocy w znalezieniu źródła wycieków informacji niejawnych, ale Andrey wybiera inną ścieżkę - ścieżkę walki z systemem.

Scenariusz: Ksenia Zastavskaya
Producent: Artem Koliubaiev, Valeria Ivanenko, Taras Bosak
Zdjęcia: Ievhenii Kyrei
Muzyka: Hossein Mirzagholi
Obsada: Kostiantyn Temliak, Irma Vitovska, Serhii Kalantai, Ostap Stupka, Vitalii Salii, Andrii Mostrenko

Gatunek: thriller, psychologiczny
Reżyseria  Denys Tarasov
Scenariusz Ksenia Zastavskaya
Zdjęcia Ievhenii Kyrei
Montaż Mikayel Torgomyan
Muzyka Hossein Mirzagholi
Obsada Kostiantyn Temliak, Irma Vitovska, Serhii Kalantai, Ostap Stupka, Vitalii Salii, Andrii Mostrenko
Producent Artem Koliubaiev, Valeria Ivanenko, Taras Bosak
Język ukraiński
Napisy polskie
Kraj Ukraina 2023, 118’

Nagrody:
Warszawski Festiwal Filmowy 2023  - Wyróżnienie Specjalne Jury, Nagroda Publiczności
PTAKH - Ukraiński Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wielkiej Brytanii 2024 - Najlepszy aktor pierwszoplanowy, najlepsza aktorka pierwszoplanowa, najlepszy scenariusz, najlepszy reżyser, najlepszy film fabularny nie na temat wojny,
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Montrealu 2024 - Najlepszy reżyser | Denys Tarasov, Najlepszy aktor | Kostiantyn Temliak

Denys Tarasov
Denys Tarasov to młody ukraiński reżyser. Urodził się w 1984 roku. Z wykształcenia reżyser filmowy i telewizyjny, ukończył Kijowski Narodowy Uniwersytet Teatru, Kina i Telewizji imienia Iwana Karpenko-Karego.
Karierę reżysera rozpoczął w 2004 roku od kręcenia projektów telewizyjnych i filmów dokumentalnych dla wiodących kanałów telewizyjnych Ukrainy.
Od 2007 roku aktywnie angażuje się w reżyserię seriali telewizyjnych z gatunku dramatu, kryminału i komedii.
Film „Diagnoza: Dissent” był pierwszym filmem fabularnym Denisa Tarasova, jest to pierwszy film na świecie, który ujawnia temat przymusowego leczenia psychiatrycznego jako kary dla tych, którzy nie zgadzają się z porządkiem politycznym w Związku Radzieckim.
Od 2021 roku jest ekspertem Komisji przy Radzie Państwowego Wspierania Kinematografii. Członek Ukraińskiej Akademii Filmowej

Wybrana filmografia
2023 I am Hope (serial TV/TV series)
2022 БожеВільні / Diagnosis: Dissent
2021 Doctor's oath (serial TV/TV series)
2020 Weak link (serial TV/TV series)
2019 I will prove everything to you (serial TV/TV series)
2019 The bite of the wolf (serial TV/TV series)

БожеВільні

1970-і роки. Андрій Довженко – молодий, творчий, волелюбний чоловік. Він абсолютно не схожий на пересічного громадянина Радянського Союзу.  Навколишнім, у тому числі керівництву, не подобаються його довге волосся, стиль одягу та любов до західної музики.
Одного дня Андрія, який працює електриком на радіостанції,  звільняють з роботи. На межі відчаю він замикається в радіорубці й вмикає пісню британського рок-гурту, забороненого в СРСР. За це його заарештовують і кидають до слідчого ізолятора, де він має чекати на рішення суду.

Незабаром заарештований дізнається про страшну річ: більшість звинувачених в «антирадянській пропаганді» потрапляють не до в'язниць, а до психіатричних лікарень. Андрій опиняється у справжньому пеклі «каральної психіатрії». Перед ним постає непростий вибір – співпрацювати з КДБ і повернутися до сім’ї чи розкрити  правду про дисидентів, закатованих у психіатричних лікарнях.
Це перший ігровий фільм, де висвітлюється  ця ганебна сторінка історії СРСР.
Картину засновано  на спогадах радянських дисидентів про методи так званої «каральної психіатрії», яку тоталітарна система використовувала як зброю проти вільнодумців.

Нагороди:
Приз глядацьких симпатій – Варшавський МКФ, Польща, 2023
Спеціальна згадка  журі у конкурсній програмі Competition 1-2 – Варшавський МКФ, Польща,  2023
Найкращий повнометражний художній фільм – Український МКФ ПТАХ, Велика Британія, 2024
Найкраща акторка (Ірма Вітовська) – Український МКФ ПТАХ, Велика Британія, 2024
Найкращий актор(Костянтин Темляк) – Український  МКФ  ПТАХ, Велика Британія, 2024
Найкращий режисер (Денис Тарасов), Найкращий актор (Костянтин Темляк) – МКФ в Монреалі, Канада 2024

Режисер:  Денис Тарасов
Сценарій: Ксенія Заставська
Оператор: Євгеній Кирей
Монтаж: Мікаел Торгомян
Продюсер: Артем Колюбаєв, Валерія Іваненко, Тарас Босак
В ролях: Костянтин Темляк, Ірма Вітовська, Сергій Калантай, Віталій Салій, Остап Ступка, Андрій Мостренко
Мова: українська
Субтитри: польські
Виробництво: Україна 2023
Тривалість: 118'