Niemcy / Germany, 2024, 105 min
Reżyseria / Directed by: Kristina Schtubert
Zdjęcia / Cinematography by: Hanna Mayser,  Ekaterina Smolina,  Anton Petrov
Montaż / Editing by: Dietmar Kraus, Calle Overweg, Adrienne Hudson.
Producenci / Produced by: Kristina Schtubert
Produkcja / Production: Deutsche Film-und Fernsehakademie Berlin
Festiwale i nagrody/Festivals and Awards: 2025 – CPH:DOX Kopenhaga / CPH:DOX Copenhagen

Dokąd zmierzasz, gdy świat dookoła się rozpada? Czy można zacząć żyć od początku tam, gdzie nie sięga cywilizacja? Na początku lat 90. XX wieku Wissarion – były policjant drogówki – zakłada w głębokiej tajdze utopijną religijną społeczność i ogłasza się ostatnim wcieleniem Jezusa. Reżyserka przebywała z sektą 10 lat i podążała za uczniami Wissariona. Film pokazuje samowystarczalną osadę i jej mieszkańców, którzy jednak nie zachowują się szczególnie religijnie. Nie stawia pytania, czy Wissarion jest bogiem, a próbuje raczej szukać odpowiedzi na pytanie, czy ludzi są tu rzeczywiście szczęśliwsi, niż wcześniej. Córka rodziny, która mieszka w bliskim kręgu guru, wyjeżdża do miasta i szybko kończy na odwyku narkotykowym. Niemka wychodzi za dość wybuchowego członka sekty, rodzi mu dzieci i przyznaje, że nigdy go nie kochała. Reżyserka bez ferowania wyroków przybliża nam życie członków społeczności w tajdze: od codziennej pracy, po białe ceremonie z Wissarionem. Po inwazji rosji na Ukrainę w 2022 roku nad osadę nadlatują helikoptery. W Rosji Putina nie ma miejsca na jakiekolwiek niezależne od władzy społeczności.

Kristina Shtubert has followed Vissarion and his disciples for 10 years in deep tajga. In 1995, he founded One Family and still lives with his faithful disciples, in a utopian parallel society in harmony with nature. The film does not ask: Is Vissarion truly the Son of God? Instead, it poses the question: Are the people here happier than they were before?