HAS. KRONIKI WYOBRAŹNI: "Pętla" | 9 kwietnia, godz. 18:00

HAS. KRONIKI WYOBRAŹNI

Przegląd filmów Wojciecha Jerzego Hasa
tylko w kinach studyjnych

Z okazji przypadającej w 2025 roku 100. rocznicy urodzin Wojciecha Jerzego Hasa zapraszamy na wyjątkowy przegląd filmów reżysera zatytułowany HAS. KRONIKI WYOBRAŹNI. Przegląd odbędzie się w ponad 60 kinach studyjnych w całej Polsce. Na ekrany powrócą wszystkie filmy – 14 fabularnych i 11 krótkometrażowych – w wersjach odrestaurowanych cyfrowo oraz z angielskimi napisami.

Przegląd stwarza widzom niepowtarzalną okazję do przypomnienia sobie, a niekiedy do odkrycia na wielkim ekranie twórczości tego jednego z najwybitniejszych polskich reżyserów. Wypełnione alegoriami, surrealistycznymi obrazami i psychologicznymi portretami dzieła, zmuszają do refleksji nad kondycją człowieka i jego miejscem w świecie. Nieustająco zachwycają, inspirują i fascynują. A idealnym miejscem dla tych „kronik wyobraźni” jest kino studyjne.

HARMONOGRAM POKAZÓW:

Pętla (1957) | czas trwania: 96’ | 9 kwietnia | godz. 18:00

Jeden dzień z życia Kuby, intelektualisty-alkoholika. O osiemnastej ma pójść z narzeczoną Krystyną do lekarza po pigułki, które, jak próbuje wierzyć, pozwolą mu otworzyć nowy, trzeźwy rozdział. Telefony od znajomych nie pozwalają jednak spokojnie doczekać w domu czasu wizyty. Kuba wychodzi na miasto, a wędrówka po nim uświadomi mu, że jego życia nie da się zacząć na nowo…

Jeden z najdojrzalszych debiutów w historii kina. Inspirowana francuskim czarnym realizmem poetyckim i niemieckim ekspresjonizmem ekranizacja opowiadania Marka Hłaski z wielką kreacją Gustawa Holoubka, odtąd ulubionego aktora reżysera. Pierwsza autorska adaptacja Hasa, który literacki pierwowzór podporządkował własnej poetyce i problematyce, czyniąc z obyczajowej opowieści o warszawskim alkoholiku historię egzystencjalną o samotnym, wyobcowanym artyście nieradzącym sobie z życiem. Bohater-outsider, eksponowana scenografia (słynna „rupieciarnia Hasa”), pesymistyczna wizja świata, fatalizm ludzkiego losu, niszczycielska siła czasu – wszystko to stanowi zapowiedź dalszej twórczości.

Pożegnania (1958) | czas trwania: 97’ | pokaz w maju

Wiosna 1939 roku. Maturzysta Paweł, chłopak z dobrego domu, w ramach antymieszczańskiego, młodzieńczego buntu spędza wieczór w nocnym lokalu. Z poznaną tam fordanserką Lidką jadą potem do Podkowy Leśnej. W pensjonacie „Quo vadis” między młodymi zdaje się rodzić uczucie, przerwane jednak interwencją ojca Pawła, a wkrótce i wojną. Kilka lat później, już po powstaniu warszawskim, los zetknie ich znowu…

Nostalgiczny melodramat z historią w tle. Wykorzystująca gatunkowe konwencje autorska adaptacja głośnej powieści Stanisława Dygata. Film przez tematykę wojenną wpisujący się w tzw. nurt psychologiczny szkoły polskiej, przede wszystkim, jako druga fabuła Hasa, stanowi rozwinięcie poetyki debiutanckiej „Pętli”.Wycofany bohater-intelektualista, poczucie przemijania i końca pewnego świata, willa „Quo vadis” jako najsłynniejsza hasowska rupieciarnia – to już rozpoznawalne cechy autorskiego stylu. „Pożegnania” pozostają też wciąż niezwykłą love story, z niebanalną parą kochanków i pierwszym powojennym przebojem wylansowanym przez kino, śpiewaną przez Sławę Przybylską niezapomnianą piosenką „Pamiętasz, była jesień” w tle.

Jak być kochaną (1962) | czas trwania: 101’ | pokaz w czerwcu

Podczas podróży lotniczej aktorka Felicja wspomina czasy II wojny światowej. Zakochana w koledze z teatru, Wiktorze Rawiczu, ukrywała go przez niemal całą okupację, ciążył na nim bowiem wyrok śmierci z uwagi na podejrzenie o zabójstwo volksdeutscha Petersa. By uratować ukochanego, Felicja znosi liczne poniżenia, przemoc, gwałt. Liczy jednak, że Rawicz odwzajemni jej uczucie. Gdy kończy się wojna, bohaterka przeżyje kolejne dramatyczne rozczarowania.

Ekranizacja opowiadania Kazimierza Brandysa pod tym samym tytułem zrealizowana przez jednego z najwybitniejszych polskich reżyserów filmowych – Wojciecha Jerzego Hasa. „Jak być kochaną” oparty jest na monologach wewnętrznych głównej bohaterki. Wspomnienia Felicji przenoszą widzów nie tylko w brutalną rzeczywistość II wojny światowej, naznaczoną cierpieniem, grozą i lękiem, ale również w świat subtelnej, wrażliwej i kochającej młodej dziewczyny, która robi wszystko by uratować kochanego przez siebie i podziwianego mężczyznę.

Barbara Krafftówna stworzyła niezapomnianą i genialną kreację, którą należy uznać za jedną z najwspanialszych kobiecych ról w historii światowego kina. Dzięki swojemu talentowi znakomicie oddała uczucia i emocje towarzyszące jej bohaterce w różnych momentach akcji – od bezgranicznej miłości przez strach i poniżenie do rozczarowania i zgorzknienia. Efektem tego było uznanie krytyków i publiczności oraz nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco w 1963 roku. Partneruje jej Zbigniew Cybulski, który odtwarzając Wiktora Rawicza, kabotyna, tchórza i mitomana, odważnie zrywa z postacią Maćka Chełmickiego z „Popiołu i diamentu” Andrzeja Wajdy.

Rękopis znaleziony w Saragossie (1964) | czas trwania: 182’ | pokaz w lipcu

Jeden z najbardziej niezwykłych polskich filmów kostiumowych. Przedziwne perypetie Alfonsa van Wordena podczas jego podróży do Madrytu, gdzie ma objąć służbę w gwardii walońskiej, są okazją do opowiadania – przez spotykane przez niego postaci – kolejnych intrygujących historii. Bohater kilkakrotnie w zagadkowy sposób powraca do punktu wyjścia – tajemniczej karczmy i jej upiornego otoczenia, by ponownie wyruszać w znane mu czasy i przestrzenie, jednak za każdym razem wypełnione innymi postaciami i widziane z innej perspektywy.

Jest to adaptacja XIX-wiecznej powieści Jana Nepomucena Potockiego, dzieła o losach równie skomplikowanych, co opowiedziana w nim historia, opublikowanym ponad 140 lat po śmierci autora. Jest jednym z najciekawszych przykładów narracji szkatułkowej, w której jedna historia prowadzi do drugiej, a z kolei ta do kolejnych, a wszystkie razem tworzą pełen obraz fabuły. Film Hasa został wyróżniony na zagranicznych festiwalach i zdobył uznanie w wielu krajach. Podobnie, jak jego literacki pierwowzór, przez dziesięciolecia krążył po świecie w różnych skróconych wersjach, aż w 1997 roku, z inicjatywy Martina Scorsese i Francisa Forda Coppoli, zrekonstruowano jego pełną wersję i zaprezentowano ją zachodniej publiczności.

Sanatorium pod klepsydrą (1973) | czas trwania: 124’ | pokaz w sierpniu

Wojciech J. Has, adaptując opowiadania Schulza, zdołał nie tylko podołać karkołomnemu zadaniu przełożenia na język filmu specyficznej poetyki prozy pisarza, ale także stworzył dzieło na wskroś oryginalne, znakomicie oddające atmosferę i klimat tej niezwykłej literatury.

W surrealistycznej scenerii dokonujemy wraz z bohaterem próby powrotu w świat dzieciństwa – do małego miasteczka, gdzieś na wschodnich kresach. Ten niezwykły świat wypełniają zjawy i majaki, ożywają figury woskowe z panopticum, pojawiają się postacie historyczne i zmaterializowane fantomy wyobraźni bohatera. Ta fantastyczna autobiografia napisana prozą, ale zawierająca pierwiastek najczystszej poezji, znalazła w wizji Hasa godny i prawdziwie oryginalny odpowiednik.